Kapag nasa rurok na ang Aking mga pahayag at ang Aking paghatol ay malapit na sa katapusan, ito na ang magiging oras kung saan ang lahat ng Aking bayan ay nabubunyag at nagiging ganap. Ang Aking mga yapak ay lumilibot sa lahat ng sulok ng mundo ng sansinukob dahil sa walang katapusang paghahanap sa mga naghahangad ng Aking sariling puso at naaayon sa Aking paggamit. Sino ang maaaring tumayo at makikipagtulungan sa Akin? Ang pag-ibig ng tao sa Akin ay napakakulang at ang pananampalataya niya sa Akin ay hamak na maliit. Kung ang sidhi ng Aking mga salita ay hindi nakatuon sa mga kahinaan ng tao, siya ay magyayabang at magsasalita nang labis, mag-aastang relihiyosong lider, at lilikha ng matatayog na teorya, na para bang alam niya ang lahat at marunong sa lahat ng bagay sa mundo. Sino pa ang naglalakas-loob na magyabang sa gitna ng mga tapat sa Akin noon, at sa ngayon ay naninindigan sa Aking harapan? Sino ang hindi lantarang nagagalak sa kanilang sariling hinaharap? Nang hindi Ko tuwirang inilantad, ang tao ay walang lugar na mapagtaguan, at nagdusa sa kahihiyan. Gaano kalala pa ito kung nagsasalita Ako sa ibang paraan? Ang mga tao ay lalong makararamdam ng pagkakautang, sila ay maniniwala na walang makagagamot sa kanila, at ang lahat ay lalong magagapos ng kanilang pagsasawalang-kibo. Kapag ang tao ay nawawalan ng pag-asa, ang pagpugay sa kaharian ay pormal ng umaalingawngaw, kaya ito ay “ang oras kung kailan ang pitong beses na pinaigting na Espiritu ay nagsisimulang kumilos,” tulad ng sinabi ng tao, sa madaling salita, kapag ang buhay ng kaharian ay opisyal na nagsisimula sa daigdig, iyon ay, nang ang Aking pagka-Diyos ay lumalabas upang kumilos nang tuwiran (nang hindi kailangang iproseso ng utak). Ang lahat ng tao ay nagiging abala na maihahalintulad sa mga bubuyog; para bang muli silang nabubuhay, na parang nagigising sila mula sa isang panaginip, at pagkagising na pagkagising nila, namamangha sila nang makita ang kanilang sarili sa ganoong kalagayan. Noong nakaraan, marami Akong sinabi tungkol sa pagtatayo ng iglesia, inihayag Ko ang maraming hiwaga, at nang nasa rurok na ang pagtatayo ng iglesia, ito ay biglang nagwakas. Ang pagtatayo ng kaharian, gayon man, ay iba. Tanging kapag ang digmaan sa espirituwal na dako ay nasa huling yugto, saka Ko sisimulang muli ang daigdig. Ito ay para sabihin, tanging kapag malapit nang tumalikod and tao saka Ko lang pormal na sisimulan ang pagbangon ng Aking bagong gawain. Ang kaibahan sa pagtatayo ng kaharian at pagtatayo ng iglesia ay ganito, sa pagtatayo ng iglesia, Ako ay gumawa sa sangkatauhang pinamahalaan ng pagka-Diyos. Tuwiran Kong pinakitunguhan ang lumang kalikasan ng tao, tuwirang ibinunyag ang pansariling kapangitan ng tao, at inilantad ang kakanyahan ng tao. Ang resulta, natutuhan ng tao ang sarili niya sa ganitong paraan, at kaya ay napaniwala sa puso sa pamamagitan ng salita. Sa pagtatayo ng kaharian, Ako ay kumikilos nang tuwiran sa Aking pagka-Diyos, at pinapahintulutan ang lahat ng tao na malaman kung anong mayroon Ako at sino Ako batay sa kaalaman ng Aking mga salita, at sa huli, pinapahintulutan silang makamit ang kaalaman tungkol sa Akin na nasa katawang-tao. Kaya ito ay nagbibigay ng wakas sa paghahangad ng sangkatauhan sa malabong Diyos, at ito ay nagbibigay-katapusan sa lugar ng Diyos sa langit sa puso ng tao, na ibig sabihin, ito ay nagpapahintulot sa tao na malaman ang Aking mga gawa sa Aking katawang-tao, at winawakasan nito ang Aking panahon sa daigdig.
Ang pagtatatag ng kaharian ay tuwirang nakatuon sa espirituwal na dako. Sa madaling salita, ang digmaan sa espirituwal na dako ay ginagawang tuwirang payak sa lahat ng Aking bayan, at sa pamamagitan nito, makikita na ang lahat ng tao ay laging nagdidigmaan, hindi lamang sa iglesia, ngunit lalong-lalo na sa Kapanahunan ng Kaharian, at kahit na ang tao ay nasa laman, ang espirituwal na dako ay tuwirang nabunyag, at ang tao ay nakikibahagi sa buhay sa espirituwal na dako. Kaya, kapag nagsimula kayong maging matapat, kayo dapat ay maghanda nang wasto para sa susunod na bahagi ng Aking gawain. Kailangan ninyong isuko ang kabuuan ng inyong puso, at saka lamang ninyo magagawang bigyang-lugod ang Aking puso. Wala Akong pakialam kung anuman ang dating ginawa ng tao sa iglesia; ngayon, ito ay nasa kaharian. Sa Aking plano, si Satanas ay laging nakasunod sa bawat hakbang, at, bilang kalaban ng Aking karunungan, ay laging nasubok na maghanap ng mga daan at paraan upang gambalain ang Aking orihinal na plano. Ngunit makasusuko ba Ako sa mapanlinlang na pamamaraan nito? Ang lahat ng sa langit at ng sa lupa ay naglilingkod sa Akin—maaari bang ang mapanlinlang na pamamaraan ni Satanas ay may anumang pagkakaiba? Ito mismo ang pinagsangahan ng Aking karunungan, at ito mismo ang kamangha-mangha sa Aking mga gawa, at ito ang prinsipyo kung saan ang Aking buong plano ng pamamahala ay isinasakatuparan. Sa panahon ng pagtatayo ng kaharian, hindi Ko pa rin iniiwasan ang mapanlinlang na pamamaraan ni Satanas, ngunit patuloy pa rin sa gawain na dapat Kong gawin. Sa lahat ng bagay sa sanlibutan, napili Ko na ang mga gawa ni Satanas bilang Aking hambingan. Hindi Ko ba ito karunungan? Hindi ba ito mismo ang kamangha-mangha tungkol sa Aking gawain? Sa panahon ng pagpasok sa Kapanahunan ng Kaharian, matinding mga pagbabago ang nagaganap sa langit at sa lupa, at sila ay nagdiriwang at nagagalak. Kayo ba ay naiiba? Sino ang hindi nakararamdam ng sintamis ng pulot sa kanilang puso? Sino ang hindi sumasabog sa kagalakan sa kanilang puso? Sino ang hindi napapasayaw sa tuwa? Sino ang hindi nakakasambit ng mga salitang papuri?
Sa lahat ng Aking nabigkas at nasabi na sa itaas, nakukuha ba ninyo ang mga layunin at pinagmulan ng Aking mga pagbikas, o hindi? Kung hindi Ko itinanong ito, karamihan sa mga tao ay maniniwala na Ako ay madaldal lamang, at hindi matutukoy ang pinanggalingan ng Aking mga salita. Kung pagninilay-nilayan ninyo ito nang mabuti, malalaman ninyo ang kahalagahan ng Aking mga salita. Basahin mo itong mabuti: Alin dito ang walang pakinabang sa iyo? Alin sa mga ito ang hindi nakabubuti sa pag-unlad mo sa buhay? Alin sa mga ito ang hindi nagsasabi ng realidad ng espirituwal na dako? Karamihan sa mga tao ay naniniwala na walang tugma o katuwiran sa Aking mga salita, na kulang sila sa paliwanag at interpretasyon. Ang Akin bang mga salita ay talagang lubhang hindi maunawaan at hindi maarok? Tunay bang nagpapasakop kayo sa Aking mga salita? Tunay bang tinatanggap ninyo ang Aking mga salita? Hindi ba ninyo ito itinuturing na mga laruan? Hindi mo ba ito ginagamit bilang damit para takpan ang pangit mong hitsura? Dito sa malawak na mundo, sino ang siya mismo ay nasuri Ko na? Sino mismo ang nakarinig na sa mga salita ng Aking Espiritu? Napakaraming tao ang naghahagilap sa kadiliman, napakarami ang nagdarasal sa gitna ng kahirapan, napakarami ang naghihintay nang may pag-asa habang nagugutom at nilalamig, napakarami ang nakatali kay Satanas, ngunit napakarami rin ang hindi alam kung saan babaling, napakarami ang nagtataksil sa Akin sa gitna ng kasiyahan, napakarami ang walang utang na loob, at napakarami ang tapat sa mapanlinlang na pamamaraan ni Satanas. Sino sa inyo si Job? Sino si Pedro? Bakit Ko paulit-ulit na binabanggit si Job? At bakit ko tinutukoy si Pedro nang maraming beses? Naunawaan na ba ninyo kahit minsan ang Aking mga inaasahan para sa inyo? Dapat ninyong mas gugulan ng oras ang pagbubulay-bulay ng ganoong bagay.
Si Pedro ay tapat sa Akin nang maraming taon, ngunit hindi kailanman siya nagreklamo ni nagkaroon ng pagtutol sa kanyang puso, at kahit si Job ay hindi maitatapat sa kanya. Maging sa buong mga kapanahunan ang mga banal ay lahat hindi rin nakaabot na sa kanya. Hindi lang niya pinagpursigihan ang kaalaman tungkol sa Akin, ngunit kinilala rin Ako sa panahon na isinakatuparan ni Satanas ang mapanlinlang na pamamaraan nito. Ito ang nagdala sa maraming taong serbisyo na sunod sa sarili Kong puso, at bunga nito, hindi siya napagsamantalahan ni Satanas kailanman. Si Pedro ay humugot ng pananampalataya kay Job, ngunit malinaw niya ring napagtanto ang kanyang mga pagkukulang. Kahit na si Job ay may matinding pananampalataya, kulang ang kanyang nalalaman sa mga bagay tungkol sa espirituwal na dako, at marami siyang sinabing mga salita na hindi tugma sa realidad; ito ay nagpapakita na ang kanyang kaalaman ay mababaw pa at hindi pa maaaring maging perpekto. At si Pedro naman ay laging naghanap para sa pagtatamo ng pakiramdam sa espiritu at laging nakatuon ang pagmamasid sa kalakaran ng espirituwal na dako. Bunga nito, hindi lamang niya natiyak ang bagay na Aking kahilingan, kundi naintindihan din kahit kaunti ang mga mapanlinlang na pamamaraan ni Satanas, kaya’t ang kanyang kaalaman sa Akin ay higit sa kahit kanino sa buong kapanahunan.
Mula sa mga karanasan ni Pedro, hindi mahirap makita na kung gugustuhin ng tao na makilala Ako, siya ay dapat magtuon nang maingat na pagsasaalang-alang sa espiritu. Hindi Ko hinihingi na magtalaga ka ng malaking bahagi para sa Akin sa paraang panlabas; pumapangalawa lamang ito. Kung hindi mo Ako kilala, kung gayon ang lahat ng pananampalataya, pag-ibig at katapatan na iyong sinasabi ay isa lamang ilusyon, ito ay mga bula lang, at tiyak na ikaw ay maghahambog nang labis sa harap Ko ngunit hindi kilala ang sarili niya, at kaya mabibitag ka na naman ni Satanas at hindi ka makakawala sa ganang sarili; ikaw ay magiging anak na lalaki ng kapahamakan, at magiging kasangkapan sa pagkawasak. Ngunit kung ikaw ay nanlalamig at walang pakialam tungo sa Aking mga salita, kung gayon ay walang dudang tutol ka sa Akin. Ito ay totoo, at mabuting tumingin ka sa pamamagitan ng pasukan patungo sa espirituwal na dako sa marami at iba’t ibang espiritu na kinakastigo Ko. Sino sa kanila ang walang kibo, at walang pakialam, at walang pagtanggap sa Aking mga salita? Sino sa kanila ang hindi mapangutya sa Aking mga salita? Sino sa kanila ang hindi sumubok na sumunggab sa Aking mga salita? Sino sa kanila ang hindi gumamit ng Aking mga salita bilang pananggalang na sandata na ginamit para ingatan ang kanilang sarili? Hindi nila pinagpursigihan ang kaalaman tungkol sa Akin, sa pamamagitan ng Aking mga salita, ngunit ginamit lamang nila itong bagay para paglaruan. At dahil dito, hindi ba sila direktang sumalungat sa Akin? Sino-sino ang Aking mga salita? Sino ang Aking Espiritu? Napakaraming beses Ko nang naimungkahi ang ganitong mga salita sa inyo, ngunit ang mga nakikita ba ninyo kahit minsan ay naging mas matayog at malinaw? Totoo ba kahit minsan ang inyong mga karanasan? Pinapaalalahanan Ko kayong muli: Kung hindi ninyo alam ang Aking mga salita, huwag ninyong tanggapin ang mga ito, at huwag ninyong isagawa ang mga ito, at siguradong kayo ay makakatanggap ng Aking pagkastigo! Kayo ay siguradong magiging biktima ni Satanas!
Pebrero 29, 1992
Pinagmumulan:https://tl.kingdomsalvation.org/the-eighth-utterance.html